Załącznik
do Regulaminu Regionalnej Odznaki Krajoznawczej PTTK
„Twierdza Świdnica”
Twierdza Świdnica (niem. Festung Schweidnitz) swą historią sięga lat 1747-53, kiedy to wokół miasta powstał pierścień obwarowań. Fortyfikacje rozbudowywano do 1783 r.
Do dziś zachowały się resztki:
Fortu Szubienicznego znajdującego się pomiędzy ul. Parkową i ul. Saperów,
Reduty Kościelnej w parku między ul. Gdyńską i ul. Saperów,
Fortu Jawornickiego (Strzegomskiego) znajdującego się w parku Gen. Władysława Sikorskiego,
Reduty Jawornickiej umiejscowionej w parku Młodzieżowym,
Fortu Ogrodowego zachowanego również w parku Młodzieżowym,
Reduty Ogrodowej,
Fortu Witoszowskiego znajdującego się po obu stronach ul. Sprzymierzeńców,
Reduty Wodnej znajdującej się w parku Centralnym,
Fortu Rogowego zachowanego w obrębie ul. Równej i ul. Wodnej.
Ponadto zachowały się pozostałości tzw. fleszy:
Fleszy Szubienicznej w okolicach cmentarza żydowskiego,
Fleszy Jawornickiej – obecnie amfiteatr świdnicki,
Fleszy Ceglanej znajdującej się w parku Młodzieżowym,
Fleszy Nowomłyńskiej przy ul. Śląskiej i ul. Brzozowej.
Zachowane zostały również pozostałości dawnych hangarów:
Hangaru Nowomłyńskiego,
Hangaru Ceglanego.
Twierdza świdnicka była kilkakrotnie oblegana w trakcie wojny siedmioletniej; w 1762 r. zdobyły ją wojska austriackie dowodzone przez Ernesta Laudona; w 1762 r. była oblegana przez wojska pruskie.
4 października 1866 r. Świdnica została ogłoszona miastem otwartym, po czym 1 maja 1867 r. rozpoczęto burzenie fortyfikacji, które trwało do końca XIX w.
Warunkiem przyznania odznaki jest zwiedzenie pozostałości elementów fortyfikacji wymienionych powyżej.
Pobierz załącznik do Regulaminu Odznaki lub