Kultura na szlaku obowiązuje nas wszystkich! Czy wiesz jak turysta powinien zachować się na szlakach turystycznych, w lesie, w górach, nad wodą, podczas kontaktów z naturą? Czy znasz stare zwyczaje i obrzędy braci turystycznej? Czy wiesz po co i jak znakowane są szlaki turystyczne? Czy wiesz, że utworzony został krajowy system obszarów chronionych, który docelowo ma objąć 1/3 powierzchni kraju (zaplanowano istnienie kilku form obszarów chronionych).
Jeżeli szukasz odpowiedzi na powyższe pytania to dobrze trafiłeś! Zapoznaj się z poniższymi materiałami, spróbuj zrozumieć „matkę naturę” i szanuj ją, a ona odwdzięczy się Tobie, ukoi stargane codziennymi trudami nerwy i da Ci chwilę spokoju i odprężenia. Odwiedzając puszczańskie ostępy, wspinając się na górskie szczyty, uczestnicząc w spływach i rejsach będziesz mógł podziwiać piękno krajobrazu, cieszyć się ze wszystkiego co Ona Ci da.
Od początku zorganizowanych form turystyki znakowaniem i konserwacją szlaków turystycznych zajmowały się stowarzyszenia turystyczne. Pierwsze szlaki turystyczne na ziemiach polskich wyznakowało w 1887 roku Towarzystwo Tatrzańskie, następnie prace te kontynuowało Polskie Towarzystwo Tatrzańskie i Polskie Towarzystwo Krajoznawcze, a od roku 1950 prowadzi Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze poprzez wyspecjalizowane komisje.
Udostępnienie najszerszemu ogółowi społeczeństwa turystycznie atrakcyjnych terenów jest jednym z naczelnych zadań PTTK. Cel ten osiąga Towarzystwo przez utrzymanie sieci znakowanych szlaków turystycznych.
10 października 2001 r. podczas konferencji organizatorów VII Międzynarodowych Targów Budownictwa Drogowego i Zarządzania Ruchem ROADS AND TRAFFIC – Poland 2001 prezes Polskiej Organizacji Turystycznej Gwidon Wójcik zaprezentował nowy system turystycznych znaków drogowych. Znaki te najprawdopodobniej w 2002 r. pojawią się na polskich drogach i będą stać w pobliżu najbardziej atrakcyjnych turystycznie miejsc w naszym kraju.
Ochrona przyrody oznacza zachowanie dla obecnych i przyszłych pokoleń wszelkich elementów przyrody. W dobie globalnego i wszechstronnego rozwoju cywilizacyjnego ochrona przyrody to nasz obowiązek. Obowiązek moralny i egzystencjonalny. Jeżeli chcemy obcować z przyrodą, korzystać z jej darów i zachować jej skarby dla przyszłych pokoleń musimy „reanimować jej podupadłe struktury”. Jeżeli w porę byśmy się nie opamiętali, dalej prowadzili rabunkową gospodarkę leśną, nadmierną eksploatację złóż i zaśmiecali naturalne środowisko to już niedługo żylibyśmy w jednym, wielkim śmietniku, a apokaliptyczna wizja naszej planety stałaby się bardziej realna niż można przypuszczać.